Woord vooraf

Een blog over de Agion Oros (Athos), de Tuin van de Moeder Gods, het spirituele centrum van het oosters-orthodoxe christendom.
En dus ook over kloosters, pelgrimeren en ikonen. (Tekst in geel bevat een link)
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Abonneer u onderaan deze pagina.

maandag 16 mei 2016

559 - PASEN/ΠΑΣΧΑ 2016 OP DE AGION OROS: EEN ONUITWISBARE GEBEURTENIS

Pasen en de Grote week 2016 liggen inmiddels twee, drie weken achter ons. Toch ga ik in mijn blogs aan dit Feest der Feesten dat ik van zo nabij op de Agion Oros heb mogen meemaken nog ruim aandacht besteden. Ik vind Pasen op Athos een geweldige ervaring die ik het liefst ieder jaar zou willen meemaken. Die ervaring ondervind je het diepst als je ook de Grote Week volgens het programma van het klooster volgt. En dat verwachten de monniken ook van een pelgrim als hij in de Paastijd op de Heilige Berg verblijft. Het programma hing voor iedereen zichtbaar op de kerkdeur, πμ is AM en μμ is PM.

(niet) Fotograferen
In I.M. Karakállou (Palmzondag) en I.M. Stavronikíta (Pasen) stellen de monniken fotograferen en filmen niet op prijs. Eigen foto's van de diensten heb ik dan ook niet. Als bekende pelgrim kon (en wilde) ik de regels niet overtreden. Daarbij ben ik van mening dat het bewust deelnemen aan de vieringen niet samengaat met filmen. Dat neemt niet weg, dat de hebberige/historische 'toerist' in mij soms dacht: waw, dit zou ik graag in een beeld bewaren en niet alleen in mijn herinnering. De enkele (anonieme) toerist/pelgrim die een camera ter hand nam werd direct aangesproken. Ook de monniken zelf hebben hier geen camera.

In de grotere kloosters, waar vele tientallen pelgrims komen, is filmen en fotograferen, ook tijdens diensten, nagenoeg niet te verhinderen. Soms hebben monniken hier zelfs zelf een mobiele camera. Ter illustratie van mijn Paaservaring zal ik dan ook dankbaar gebruik maken van door anderen gemaakte beelden.

Lazaroszaterdag
Op Lazaroszaterdagmiddag reed de monnikentaxi mij en veertien anderen naar I.M. Karakállou. Het zonnetje scheen tussen de schapenwolkjes door en de vogeltjes floten het voorjaar. Broeder P. ontving mij allerhartelijkst en tot aan de Esperinós heb ik mij verdienstelijk gemaakt en twee uur chalotjes gesneden in de keuken. Ik telde 45 gasten aan de Trápeza (Maaltijd), die ons met een feestelijk toetje, gebakken appel met gecaramelliseerde suiker, verraste. Aangezien de Palmzondag viering om 0.00 uur zou beginnen (en tot 8.00 uur zou duren) was zeer verstandig na de Trapeza te gaan rusten. Rond 23.00 uur werd ik uit bed gebeld. Om 23.45 uur stond ik in de halfduistere kerk.

Palmzondag
Een monnik bestrooide de kerkvloer met laurier/palmblaadjes en voordat de Goddelijke Liturgie begon kon iedereen de ikoon van de Intocht des Heren vereren. Vervolgens deelde hegoúmenos Filótheos een palmtak (laurier), gemaakt in de vorm van een kruis, uit, die monniken en pelgrims gedurende de gehele feestelijke dienst in de hand hielden.

Rond 2.00 uur kwam vader P. melden dat er in de archondaríki koffie klaarstond, ter ondersteuning van de gebeden in rest van de lange nacht. Na afloop van de Intochtviering was er om 08.15 uur een kwartiertje feestelijke Trápeza, met onder meer inktvis, taramosalade en een glaasje wijn, en natuurlijk een lezing. Daarna was het rusttijd. De Grote Week stond op beginnen.

Palmzondag in I.M. Vatopedíou (2015):